Ólöf Birna Torfadóttir segir okkur frá námi, framtíðarplönum og vinnu eftir útskrift

Elsa G. Björnsdóttir er útskrifuð úr Leiklist frá Kvikmyndaskólanum og hefur gengið stórvel með stuttmynd sína, „Kári“. Við höfðum samband við Elsu og fengum að fræðast um ferlið, hugmyndina á bakvið kvikmyndina og hvað fékk Elsu til að hella sér út í kvikmyndalistina

Ég man ekki eftir mér öðruvísi en með ástríðu fyrir leiklist og kvikmyndagerð. Vonlaust að svara því hvað heillaði mest, man bara að bakterían gersamlega helltist yfir mig þegar ég var c.a. 7 ára og fékk smá aukahlutverk í íslensku kvikmyndinni „Húsið“. Ég elska þessa vinnu bara einlæglega og þar sem ég fæ ekki næg tækifæri til að leika í verkum annarra, þá bý ég vinnuna bara til sjálf. Enda er þessi vettvangur kjörinn til að segja sögur á sjónrænan hátt, finnst bara verst að geta ekki verið bæði á bak við og fyrir framan myndavélina á sama tíma

Elsa hefur vakið mikla athygli á samfélagi heyrnalausra árum saman og er myndin hennar enn frekari fræðsla um aðstæður heyrnalausra áður fyrr

Stuttmyndin „Kári“ er í raun saman safn af annars vegar skáldskap og mörgum litlum sögum, bæði sannsögulegum sem og munnmælasögum úr döff samfélaginu, þ.e. samfélagi heyrnarlausra, sem þekkja öll það tímabil þegar táknmálið var bannað og fjölskyldur notuðu einhvers konar heimatilbúið táknmál í allra einföldustu samskiptin. Döff fólk sem búsett var úti á landi á þeim tímum man líka vel eftir því að vera rifið í burt frá fjölskyldunni án þess að fá skýringu, né hafa neinn skilning á því sem var að gerast. Aðstandendur, sérstaklega þá foreldrar, finna sum hver enn fyrir þeim erfiða sársauka sem fylgdi því að þurfa að senda börnin sín ung að árum suður á heimavist og geta ekki einu sinni gefið þeim útskýringu á hvað væri að gerast, en þeim sögum er líka mikilvægt að koma til skila svo þær endurtaki sig ekki

Upplifun Elsu af kvikmynda ferlinu var afar jákvæður og leystist vel úr öllum hindrunum

Ferlið gekk ótrúlega vel fyrir sig, til að byrja með var bæði undirbúningur og tökur eins góðar og hægt var að hugsa sér, enda var ég með stórkostlegan leikarahóp og tökulið, en þegar peningarnir kláruðust eftir tökur og grófklipp, þá varð allt stopp í nokkrar vikur og ég gat ekki klárað tónlist og hljóðvinnslu. Mér datt þá í hug að prófa Karolina Fund og athuga hvort fólk vildi styrkja myndina svo hægt væri að klára hana tímanlega fyrir umsóknarfrest hjá Clin d’Oeil hátíðinni, og það tókst á ótrúlega magnaðan hátt því tveimur dögum áður en söfnunin kláraðist vantaði enn 50% upp á að ná markmiðinu. Reyndar finnst mér allt við Kára hafa gengið skuggalega vel því það voru nefnilega nokkrir hlutir og atriði í kringum myndina sem ekki hefðu átt að ganga upp en bara gengu! Það fylgir henni einhver mögnuð lukka og ég trúi því að þessi mynd hafi bara átt að verða til alveg sama hvað, ég fæ nefnilega gæsahúð þegar ég hugsa um þetta ótrúlega ferli í heild.

Myndin hefur hlotið verðskuldaða athygli og verður án efa framhald þar á, enda vann hún verðlaun fyrir bæði besta leikstjóra og bestu mynd á Clin d’Oeil hátíðinni

Ferðalag „Kára“ byrjar meira að segja skuggalega vel, tvenn verðlaun á fyrstu kvikmyndahátíðinni sem hún er sýnd á, því átti ég engan vegin von á enda samkeppnin mun harðari í ár. Núna voru mun betri myndir auk þess sem fjöldi tilnefndra mynda var fleiri, þ.e. 14 flottar stuttmyndir og 14 leikstjórar, sem margir hverjir hafa mun meiri reynslu en ég, voru þarna að keppast um sömu verðlaunin. Ég get ekki ímyndað mér annað en að framhaldið verði gott hjá „Kára“.

Framtíðin er björt og ferðalag „Kára“ er alls ekki lokið

Myndin verður send næst á kvikmyndahátíð á Spáni ,en umsóknarfresturinn rennur út í ágúst og verður síðan frumsýnd í Reykjavík í haust ásamt því að vera bókuð á kvikmyndahátíð í Stokkhólmi í lok nóvember. Planið er að finna og senda hana núna á næstu vikum á enn fleiri hátíðir. Ég hafði því miður ekki tíma fyrr en eftir útskrift til að skoða framhaldið fyrir „Kára“ eftir að umsóknarfresti lauk á Clin d’Oeil hátíðina, því ég ákvað að setja B.A námið mitt í forgang og einbeita mér að náminu og því að útskrifast frá HÍ, en hlakka mjög mikið til þess að fylgja myndinni eftir núna.

Eins og áður sagði verður „Kári“ frumsýnd í haust og verður fræðandi að fylgjast með henni á næstu misserum, við óskum bæði „Kára“ og Elsu góðs gengis

Mynd Elsu G. Björnsdóttur, „Kári“ , vann nýverið til verðlauna á alþjóðlegri kvikmyndahátíð

Við náðum tali af Arnari Benjamín Kristjánssyni framkvæmdastjóra og fengum að forvitnast um fyrirtæki þeirra sem átti sín fyrstu skref í Kvikmyndaskólanum. Þeir drengirnir hófu samstarf sitt árið 2011 og hafa vaxið hratt síðan

Flestir okkar byrjuðu að vinna saman á annari önn okkar í Kvikmyndaskólanum árið 2011, þá gerðum við stuttmyndina „Eitt Skot“. Þá vorum við bara fjórir af átta en svo þegar að kvikmyndaskólinn lenti í lokunum haustið 2011 mælti stjórnarformaður skólans þau orð að tækjaleigan stæði öllum opin á meðan skólinn væri lokaður og við tókum hann á orðinu og gerðum vefseríuna „Ævintýri á einkamál“. Þá bætust aðrir þrír við og hópurinn varð til. Seinna hætti einn af okkur og við bættist hann Hilmar Loftsson sem er ekki úr Kvikmyndaskólanum en hafði lært teiknimyndagerð og kvikmyndabrellur í Tækniskólanum. Við stofnuðum svo fyrirtækið okkar formlega árið 2013 og höfum síðan gert tvær myndir í fullri lengd og 12 stuttmyndir.

Með hugmyndaflugið að vopni sáu þeir opinn möguleika á kvikmynda markaðnum

Okkur langar bara til að segja sögur. Þegar við vorum í kvikmyndaskólanum var oft talað um hvað íslenskar kvikmyndir væru einhæfar og leiðinlegar og okkur langaði einfaldlega að breyta því. Mannkynið er þeim hæfileika gætt að geta sagt sögur og hvar værum við ef við hefðum þær ekki?

Hópurinn er fjölbreyttur með meiru og gerir það að verkum að þeir geta tekið að sér afskaplega fjölbreytt verkefni, og þá einnig á alþjóðlegum vettvangi

Við erum átta eigendur og stofnmeðlimir en svo eru þrír aðrir sem eiga ekki hlut en vinna með okkur í flestum verkefnum okkar.
Arnar Benjamín er framkvæmdastjóri og framleiðandi, hann sér um að fjármagna myndirnar okkar sem og að skipuleggja tökur og fleira, Guðni Líndal er leikstjóri og handritshöfundur. Hann er einnig yfir þróun (e. Head of Development), þ.e. að hann þróar flest verkefni sem við tökum að okkur og vinnur með utanaðkomandi leikstjórum við að laga handritin sín áður en við förum í tökur, Páll Ingi er handritshöfundur og er líka að þróa handrit (e. VP of development), Viggó Hansson er kvikmyndatökumaður og skýtur flest okkar verkefni, Stefán Örn er einnig kvikmyndatökumaður en er samt mest í að vera “focus puller” og fyrsti aðstoðartökumaður, Ari Rannveigarson er hljóðmaður, Eyjólfur Ásberg er aðstoðarleikstjórinn okkar og Hilmar Loftsson sér um grafíska hönnun hjá okkur. Þá eru einnig þrír aðrir með okkur en þeir eru Einar Pétursson sem er framleiðandi og er staðsettur í Bandaríkjunum, hann mun sjá um að reka skrifstofuna okkar þar sem við áformum að opna í október, Haraldur Thorlacius er með okkur sem framleiðandi og Simon Deeley er nýkominn til okkar sem handritslesari en hann er staðsettur í London og sér um að lesa handrit sem okkur berast á ensku

Þeim leiðist greinilega ekki og eru með fjölmörg verkefni í vinnslu

Við vorum að klára að skjóta tvær stuttmyndir í Edinborg í Skotlandi. “Donor” í leikstjórn Guðna Líndal sem skrifar einnig handritið og svo “A Skinny Girls Guide to Gaining Weight” sem er einnig eftir Guðna Líndal en er í leikstjórn Sölmundar Ísaks. Við áformum að þær verði tilbúnar í byrjun október og stefnan með þær er að senda á hátíðir um víða veröld.
Þá erum við með réttinn að bókinni „Þín eigin þjóðsaga“ eftir Ævar Þór Benediktsson og erum að vinna að því að breyta henni í sjónvarpsþætti sem Guðni Líndal skrifar ásamt Ævari.
Við erum einnig að vinna að þróun kvikmyndar sem heitir “Among Shadows” í samstarfi við sænska og finnska framleiðendur ásamt því að vinna að kvikmynd í fullri lengd eftir Guðna Líndal þannig að það er margt á prjónunum hjá okkur.

Heilmikil vinna hefur farið í að byggja upp fyrirtækið og er ekki hægt að segja annað en að framtíðin sé björt

Við höfum tekið okkur 5 ár í að byggja upp orðspor og nafn og öll sú vinna er að skila sér smátt og smátt. Við ætlum að opna skrifstofu í Los Angeles í haust en þá flytur Hilmar út og hann og Einar munu sjá um að reka skrifstofuna okkar þar.
Þá er draumurinn að geta unnið að okkar verkefnum því að við höfum allmörg draumaverkefni sem okkur langar að ráðast í.

Það verður spennandi að fylgjast með þeirra framleiðslu í Fenrir Films í framtíðinni og óskum við þeim góðs gengis

Starfsmenn Fenrir Films eru að takast á við skemmtileg verkefni og þeirra á meðal eru fyrrverandi nemendur Kvikmyndaskólans

Magnús Ingvar Bjarnason er útskrifaður úr Skapandi tækni hjá Kvikmyndaskólanum og útskriftarmynd hans, „Skuggsjá“ var nýlega valin til þátttöku á Nordisk Panorama stutt-og heimildarmynda hátíðinni. Við fengum aðeins að forvitnast um hvaðan áhugi hans á kvikmyndum kom, um stuttmyndina og hans ferli í framleiðslunni.

Ég var rosalegt vídeóspólu-barn og sat heilu dagana fyrir framan sjónvarpið. Uppáhalds spólan mín var Moonwalker með Michael Jackson og Joe Pesci. Myndin var samanofin úr nokkrum tónlistarmyndböndum með Michael Jackson og þau voru svo tengd saman í söguþráð. Eins og allir ættu að vita þá voru tónlistarmyndbönd Jacksons oftast mjög súrrealísk og einstök og það heillaði mig svo mikið að spólan fór varla úr tækinu og mátti þola örugglega mörg hundruð áhorf.
Það er einmitt það sem heillar mig við kvikmyndagerð, hvernig við getum upplifað nýja og spennandi heima og víddir sem eru ólíkir raunveruleikanum, eitthvað sem að kitlar heilann og situr með manni eftir áhorf. Svo þegar ég varð aðeins eldri þá komu DVD diskarnir og á þeim voru oftast ‘’behind the scenes’’ og þá gat maður loksins fengið smjörþefinn af því hvernig myndir voru gerðar og ég hafði oft meiri áhuga á því heldur en myndunum sjálfum. Svo í grunnskóla bauðst mér að fara á stuttmynda námskeið hjá Baldvini Z, og þá var ekki aftur snúið.

Upphaf hverrar hugmyndar er mismunandi og Magnús finnur sig greinilega vel i samstarfi við aðra

Í upphafi var ég bara með svona ‘’concept’’ hugmynd en vantaði sjálfa söguna á bakvið hugmyndina. Þar sem ég hef lítinn áhuga á eða þolinmæði við að setjast niður og skrifa, en hef nú samt sem áður mjög gaman af því að kasta á milli hugmyndum, þá leitaði ég til samnemanda míns, Eyþórs Jóvinssonar og við unnum náið saman með handritið auk leiðbeinanda míns sem var Óskar Þór Axelsson.

Oft getur verið flókið að koma hugmynd í framkvæmd, en ferlið reyndist Magnúsi þægilegt

Þetta gekk bara skuggalega vel, ég hafði það að markmiði frá upphafi að hanna handritið þannig að ég þyrfti sem fæsta leikara, tökulið og tökustaði og reyna þá frekar að gera handritið áhugavert. Ég fékk Eyþór líka til að leikstýra þar sem ég var fastur á bakvið myndavélina og sem betur fer erum við báðir mjög skipulagðir og höfðum mjög góða heildarsýn á verkefninu svo að tökurnar gengu eins og í sögu.

Myndin hefur bæði fengið verðskuldaða athygli og hlotið verðlaun á kvikmyndahátíðum

Skuggsjá vann svo tvær innlendar stuttmyndahátíðir, bæði Gullmolann í stuttmyndahátið Kópavogs, og svo Frostbiter horror film festival sem haldin var í fyrsta skipti á Akranesi í fyrra. Svo var hún nýlega tilnefnd sem besta stuttmyndin á Nordisk Panorama sem verður haldi í Málmey í Svíþjóð í september

Og hvert er svo stefnunni heitið í kjölfar þessa?

Eftir útskrift ákvað ég að festa mig ekki í vinnu utan kvikmyndaiðnaðarins, því að ég vissi að það var það sem ég vildi vinna við. Sumarið og haustið tók ég þátt í sem flestum verkefnum sem mér bauðst, flest ólaunað þó, bara til að afla mér reynslu, þekkingar og sambanda. Sem betur fer átti ég smá afgang af námslánunum. Í dag þegar liðið er rúmlega ár frá útskrift þá er ég að vinna hjá framleiðslufyrirtækinu Tjarnargatan sem tökumaður og klippari, en nýlega hef ég líka unnið að nokkrum stuttmyndum. Ég hef aldrei verið mikið fyrir það að skipuleggja framtíðina, ég flýt bara einhvernveginn með straumnum. En draumurinn er nú samt að leikstýra annari stuttmynd og að fá að skjóta mynd í fullri lengd, en sá draumur gæti hugsanlega ræst í náinni framtíð.

Stuttmyndin „Skuggsjá“ eftir Magnús Ingvar Bjarnason hefur vakið verðskuldaða athygli

Knútur Haukstein er fjölhæfur einstaklingur sem útskrifaðist Leiklistadeild Kvikmyndaskólans. Í gær kom út myndband með hljómsveitinni Major Pink, en þar sá Knútur um leikstjórn og myndatöku og skrifaði handritið ásamt söngvara hljómsveitarinnar, Gunnari Inga Valgeirssyni. Við náðum tali af Knúti og fengum að forvitnast eilítið.

Það sem heillar mig mest við kvikmyndagerð er að þetta er listform sem getur sameinað svo margar listgreinar. Kvikmyndir eru sögur, tónlist, ljósmyndir, ljóð, myndasögur og málverk sameinað undir einn flokk sem nefnist „Kvikmyndir“. Möguleikarnir eru endalausir en þeir eiga það allir sameiginlegt að hægt er að segja sögu með hreyfandi myndum.

Tónlistin heillar greinilega líka og hefur Knúti tekist að sameina þessar ástríður vel.

Knútur Haukstein Ólafsson segir okkur frá verkum sínum og fjölbreytni í starfi eftir útskrift úr Kvikmyndaskólanum

Dagur de’Medici Ólafsson, útskrifaður úr Skapandi tækni og Daníel Bjarnason, útskrifaður úr Leikstjórn og framleiðslu, eru um þessar mundir í upptökum í Eþíópíu undir framleiðslu Skot Productions. Við náðum tali af Degi og fengum að forvitnast um hvað varð þess valdandi að hann valdi sér framtíð í kvikmyndalist og nánari upplýsingar um verkið sem þeir félagar eru að vinna.

Það sem heillar mig helst við kvikmyndagerð er að það eru engar reglur, að geta sýnt fegurðina í því sem ljótt er og gert það sem fagurt er ljótt. Að geta stjórnað tilfinningum áhorfandans með myndavél, hljóði og klippingu. Til þess horfum við á bíó, til þess að komast í annað ástand, finna aðrar tilfinningar…. Ég vil vera sá sem skapar þær tilfinningar.Þegar ég byrjaði í kvikmyndanámi var markmiðið alltaf að vinna sem tökumaður erlendis sem náttúrutökumaður, heimildartökumaður eða stríðsfréttamyndari. Með tímanum breyttust aðstæður og sá draumur vék fyrir öðrum. En þessi ferða-ævintýra-bóla brennur enn í mér. Við Daníel höfum unnið mikið saman og ferðast erlendis fyrir vinnu áður svo það var ekki nokkur spurning um það hvort að ég tæki þetta erfiða verkefni að mér. Einnig finnst mér frábært að geta verið partur af því að opna Barnaþorp í Eþíópíu.

Dagur og Bjarni eru að vinna saman myndband til að vekja athygli á opnun nýs barnaþorps í Tule Moye fyrir SOS barnaþorpin og eru að upplifa nándina við fátæktina og skortinn sem gerir barnaþorpin svo nauðsynleg og er svo langt frá aðstæðum hér heima á Íslandi.

Það sem kom mér mest á óvart er hvernig fólkið sem við erum að mynda lifir, maður hefur séð myndir og svona frá fátækrasvæðum í Afríku en aldrei hefði mér dottið í hug að ástandið væri svona slæmt. Hefur því ferðin tekið mun meira á andlegu hliðina en þá líkamlegu. Hér eru ótal mæður með 6-12 börn sem að þurfa að vinna á hverjum degi svo að börnin þeirra fái eitthvað að borða, ofast er ekkert til fyrir þær. Hér höfum við hitt börn sem hafa klæðst sömu fötunum í 2-3 ár daglega og eru fötin grá því húsin og umhverfi eru smíðuð úr mold og myndu ekki einu sinni standast skilyrði og reglur um fjós og fjárhús á Íslandi. Hér höfum við verið að keyra framhjá fólki sem gengur 6-10 kílómetra í sinni daglegu vatnsferð sem oft endar með því að þau koma tómhent til baka. Hér eru 90.000 börn á götunni, yfirgefin af foreldrum sínum. Hér deyja fleiri þúsund börn mánaðarlega úr hungri og sýkingum.

Við vonum að myndin minni fólk á það sem það nú þegar veit, að ástandið hérna er hræðilegt og það er fólk eins og ég og þú hérna sem að lifa skelfilegu lífi. Maður gleymir því á Íslandi, skiljanlega getur maður ekki verið að hugsa um hræðilega hluti allan daginn, en mikið vona ég að fólk sjái myndina og styrki verkefnið til þess að SOS geti byggt þetta þorp sem er svo nauðsynlegt. Eftir 2-3 ár förum við svo aftur að skoða framfarirnar á svæðinu.

Þetta er mikilvægt verk sem þeir eru að vinna og vonumst við til að sjá afraksturinn i náinni framtíð, en ef þið hafið áhuga á að styrkja við starfið bendum við á heimasíðu SOS barnaþorpanna

Dagur de’Medici Ólafsson og Daníel Bjarnason eru í Eþíópíu að taka upp fyrir SOS Barnaþorpin

Nemendur fyrrverandi sem núverandi voru áberandi á heimildamyndahátíðinni Skjaldborg nú um helgina.

Af myndum útskrifaðra nemenda ber að nefna  Stökktu en sem útskrifaðist sem leikari vorið 2012 úr skólanum er höfundur hennar.

Örvar Hafþórsson útskrifaðist í maí úr Leikstjórn/framleiðsla átti myndina Ég fer bráðum að koma. Nemendur sem enn stunda nám í Kvikmyndaskóla Íslands og áttu myndir á hátiðinni voru Mahesh Raghavan með mynd sína Siggi’s Gallery, Guðjón Ragnarsson með Raise the Bar, Inga Óskarsdóttir með Blóð, sviti og Derby, Elfar Þór Guðbjartsson með og að síðustu Juan Albarran með A Portrait of Reykjavik. Öll stunda þau nám í Handritum/leikstjórn.

Kvikmyndaskóli Íslands óskar þeim öllum til hamingju með þátttökuna í hátíðinni í ár.

Nemendur Kvikmyndaskóla Íslands áberandi á Skjaldborgarhátíðinni

Í dag útskrifuðust 26 nýir kvikmyndagerðarmenn og konur úr Kvikmyndaskóla Íslands við hátíðlega athöfn í Bíó paradís.

Verðlaun voru veitt fyrir bestan árangur í öllunm deildum. Guðný Rós Þórhallsdóttir fékk verðlaun í deildinni Leikstjórn / framleiðsla en hún hreppti einnig hin eftirsóttu verðlaun Bjarkann fyrir bestu útskriftamyndina fyrir myndina Dagurinn sem baunirnar kláruðust. Í Skapandi tækni fengu  Arnar Freyr Wade Tómasson og Stefán Mekkinósson verðlaun og Emil Alfreð Emilsson í. Í leiklistardeild fékk Bjartmar Einarsson.

Kvikmyndaskóli Íslands þakkar útskriftarnemum fyrir árin tvö, óskar þeim til hamingju með áfangann og bjartrar framtíðar.

26 útskrifast úr Kvikmyndaskóla Íslands

Erlingur Óttar Thoroddsen er leikstjóri hrollvekjunnar Rökkurs sem frumsýnd verður næsta haust. Hann hefur starfað sem kennari við Kvikmyndaskóla Íslands síðustu ár og við fengum hann til að segja okkur aðeins frá myndinni, störfum sínum og bakgrunni.

Ég byrjaði að taka upp stuttmyndir á VHS-upptökuvél foreldra minna þegar ég var krakki, og þær voru allar einhvers konar hryllingsmyndir þar sem við notuðum mikið af tómatsósu og létum fólk hverfa með því að klippa “in camera” — ýttum á stopp, fengum karakter til að hlaupa í burtu, og byrjuðum svo að taka upp aftur. Þetta voru þungavigtarmyndir á ýmsa vegu.

Erlingur segir að á menntaskólaárunum hafi hann hinsvegar farið að velta alvarlega fyrir sér möguleikanum að verða kvikmyndagerðramaður.

 Ég fór að taka betur eftir ýmsum leikstjórum og stílbrögðum þeirra og hélt sömuleiðis áfram að gera stuttmyndir og þróaði með mér mín eigin stílbrögð.Mig langaði að fara í nám í Bandaríkjunum og komst inn í leikstjórnarnám við Columbia háskóla í New York, og hef verið þar meira og minna síðan. Ég veit ekki alveg hvort ég valdi fagið, eða hvort það valdi mig — það kom eiginlega aldrei neitt annað til greina þegar ég hugsa til baka. Ég hef alltaf haft brennandi áhuga á því að segja sögur, og uppáhaldsfrásagnarformið mitt er kvikmyndalistin.

Erlingur segir það hafa verið lán að fá að kenna nokkra kúrsa við Kvikmyndaskóla Íslands.

 Ég hef kennt nokkra kúrsa í handritagerð, myndræna frásögn, og svo skrif á handriti í fullri lengd. Það hefur verið bæði mjög skemmtilegt og gefandi að fá að kenna við skólann — að vera í herbergi fullu af ástríðufullum nemendum fær mann sjálfan til að vilja fara út og skrifa og taka upp meira, og ég get ekki beðið eftir því að sjá hvað nemendurnir framleiða í framtíðinni.

En hvaðan kom hugmyndin að hrollvekjunni Rökkri og hvað kom til að Erlingur valdi nákvæmlega þá tegund kvikmyndalistarinnar að fast við?

Eins og ég sagði áður, þá er hryllingsmyndin búin að fylgja mér í áraraðir. Ég man eftir því að skoða hulstrin á vídjóleigum, og vera sérstaklega hugfanginn af hryllingsmyndahulstrunum. Ég mátti ekki leigja myndirnar en var búinn að ímynda mér söguþræðina í miklum smáatriðum — þannig að ég var byrjaður að hugsa upp hrollvekjur mjög snemma á lífsleiðinni. Á seinni árum þá hefur það verið blanda af sköpunargleði og ákveðnum pólitískum-og pönk-elementum sem mér finnst vera mest heillandi við hryllingsmyndina. Hryllingsmyndin leyfir manni að gera ýmislegt út fyrir kassann sem maður sér ekki í öðrum kvikmyndagreinum.Og þó svo ég viti ekki alveg nákvæmlega hvar munurinn liggur, þá myndi ég segja að Rökkur sé frekar hrollvekja heldur en hryllingsmynd. Markmiðið var frekar að vekja upp gæsahúð heldur en “hrylling” — en ég kaupi alveg bæði lýsingarorðin.

Rökkur er eins og áður segir hrollvekja en Erlingur bætir við að hún sé með dramatísku ívafi.

Sagan segir af Gunnari og Einari.  Þeir voru par en eru núna hættir saman. Gunnar fær skringilegt símtal frá Einari um miðja nótt, og keyrir út á Snæfellsnes til að finna hann í fjölskyldusumarbústaðnum. Þegar hann mætir á staðinn kemur bráðlega í ljós að ekki er allt sem sýnist …Það voru nokkrir þættir sem spiluðu inn í að Rökkur varð til. Sá fyrsti var að mig langaði að gera mynd á Íslandi sem yrði tiltölulega auðveld og ódýr í framleiðslu (nota bene: það er ekkert auðvelt í kvikmyndagerð, sérstaklega ekki þegar maður vill gera hlutina ódýrt!), svo ég var að velta fyrir mér sögum þar sem væru bara tvær aðalpersónur og ekki mikið fleiri einn aðaltökustaður. Ég hafði fyrir einhverjum misserum byrjað á handriti um skringilega hluti sem gerðust í sumarbústað, en hafði aldrei klárað það, svo skyndilega kom sú hugmynd upp aftur.

Á sama tíma langaði Erlingi að skrifa sögu um sambandsslit og hvernig fólk bregst mismunandi við þegar samband hættir.

Mig langaði líka til þess að gera íslenska kvikmynd sem tók samkynhneigð ástarsambönd alvarlega, því ég hafði í raun og veru ekki séð það gert áður. Þannig að allir þessir hlutir smullu saman á réttum tíma, og handritið að Rökkri byrjaði að verða til.

Erlingur bendir á að það sé hægt að fylgjast með Rökkri á Facebooksíðu myndarinnar  en frumsýningin verður 27. október næstkomandi.

Það er margt spennandi að gerast með Rökkur þess dagana, og besta leiðin til að fylgjast með er á Facebook. Við vorum m.a. að frumsýna nýja “kitlu” (þ.e. teaser) sem ætti að gefa smá hugmynd um hvernig mynd þetta er. Það verða fleiri tilkynningar og sýnishorn á næstu vikum og mánuðum, og svo verður myndin frumsýnd 27. október næstkomandi. Ég held að haustið fari Rökkri vel!Ég er mjög ánægður að sjá gróskuna í óháðri íslenskri kvikmyndagerð, og ég vona að Rökkri verði tekið vel þegar hún kemur út. Við erum öll mjög stolt af henni!

Lán að fá að kenna við Kvikmyndaskóla Íslands – Erlingur Óttar um kennsluna og myndina Rökkur

Fréttir Í fréttum var það helst