Franska Kvikmyndahátíðin í Reykjavík hefst 26.janúar og er til 4.febrúar

Við vorum svo heppin að fá Kanadíska-Inúíta leikarann Natar Ungalaaq í heimsókn til okkar í dag, 25.janúar í hádeginu í Siggasal

Öllum nemendum var boðið að koma fá að hittta leikarann 

Mynd hans “Iqaluit” verður sýnd laugardaginn 27.janúar klukkan 21 og er frír aðgangur að þessum viðburði

Okkur hlotnaðist sá heiður að fá að sjá sýnishorn úr myndinni og talaði hann svo við nemendur okkar, þar af spjallaði hann mikið um sínar heimaslóðir, Iglooik, Nunavut, sem er lítil eyja í norður Kanada í mjög einangruðu samfélagi

Natar Ungalaaq hefur unnið til verðlauna sem besti leikarinn á bæði kanadískum og bandarískum kvikmyndahátíðum fyrr á sínum ferli. Hann er einnig sjálfur kvikmyndagerðar maður, tók að sér sitt fyrsta leikstjórnar verkefni í nýlega útkominni mynd sinni “Searchers”

Við þökkum Natar Ungalaaq innilega fyrir heimsóknina og hlökkum til að sjá mynd hans á laugardaginn

Við tókum viðtöl við nemendur okkar um myndir þeirra og leyfum ykkur með ánægju að njóta með okkur

Hér er rætt við Elfar Þór Guðbjartsson sem er á 3.önn í deild Handrita og Leikstjórnar um mynd hans “Pabbsi”, en leiðbeinandi hans í verkinu er Gunnar B. Guðmundsson

Það er ávallt fagnaðarefni þegar fyrrum nemendur okkar takast á við skemmtileg verkefni og er óhætt að segja að leikritið “Medía” fellur undir það. Meðal þeirra sem fram koma eru nemendur frá Leiklistardeild Kvikmyndaskólans;  Andri Freyr Sigurpálsson, Birgir Egilsson, Sara Rut Arnardóttir, Sigmar Ingi Sigurgeirsson og Sigurður Traustason

Andri Freyr var okkur innan handar og fræddi okkur eilítið um verkið og vinnslu þess

Stúdentaleikhúsið setur leikritið “Medía” á fjalirnar

Kvikmyndin “Fótspor” er framleidd af Fenrir Films í samvinnu við Fígúru, en fyrirtækið á rætur sínar að rekja til skólans.

Kvikmyndin “Fótspor” á mikilli velgengni að fagna um allan heim

Haraldur Hrafn Thorlacius er fyrrverandi nemandi KVÍ og framleiðandi að “Hversdagsreglur” sem eru nú í sýningu í Stöð 2. Við fengum að forvitnast eilítið um Harald.

Eins og kom fram áður, var Ólöf Birna Torfadóttir valin úr hópi umsækjenda til að fara á Les Arcs Film School Village í enda síðasta árs og fengum við hana til að segja okkur frá sinni mögnuðu upplifun

Ég og Bjarni Guðmundsson, einn af framleiðendum MyrkvaMynda, fengum það æðislega tækifæri að fara með myndina mína „Hvernig á að vera Klassa drusla“ eða „How to be a Classy Tramp“ á Les Arcs Film School Village síðast liðinn desemberÞvílík upplifun og ævintýri. Þetta var ótrúlega gaman, við lærðum heilan helling af þessu og svo er náttúrlega ótrúlega falleg þarna í frönsku ölpunum. Þetta var á tímabili eins og að vera í Whoville, inni í einhverju snjókorni langt frá raunveruleikanum. Eða eins og Thomas, annar umsjónamaður Film School Village sagði „It‘s a beautiful mixture between Disney land and The Shining.“Við komum á svæðið seint á opnunarkvöldinu, við vorum held ég síðust til að mæta af öllum þátttakendum. Suzy og Thomas tóku á móti okkur en þau eru umsjónarmenn, stjórnendur Film School Village. Æðislegt, topp fólk, síbrosandi og ekkert nema hjálpsemin út í eittDaginn eftir hittumst við öll með Suzy og Thomas og fórum yfir dagskránna sem var framundan og strax eftir hádegið byrjuðu einka fundirnir. Þá fengum við öll úthlutuð borð með nafninu á verkefninu okkar á borðinu. Framleiðendur, sölufulltrúar og aðrir sem höfðu áhuga gengu svo á milli borða. Hver fundur var 30 mínútur og á milli var dinglað stórri kúabjölluFyrsti fundurinn gekk ótrúlega vel og setti okkur alveg í gírinn. Auðvitað var maður stressaður til að byrja með og eiginlega fyrir hvern einasta fund en þegar hann byrjar þá verður maður bara að halda áfram. Áður en við fórum út var ég beðin um að setja tvær stuttmyndir eftir mig inn á Festival Sco Pro þar sem bæði framleiðendur og aðrir þátttakendur gátu horft ef þeir hefðu áhuga og einmitt sá sem við hittum fyrst hafði horft á „Síðasta sumar“, útskriftarmyndina mína úr Kvikmyndaskólanum, og byrjaði strax að tala út frá henni og þess vegna vildi hann koma og funda með okkur. Þvílíkt orkuskot sem það var að heyra það á fyrsta fundinumDaginn eftir hittum við tónskáldið okkar. En Film School Village hefur verið með ákvena dagskrá síðustu árin þar sem leikstjórar eru settir í samband við tónskáld nokkrum vikum fyrir Festivalið. Þetta fannst mér ótrúlega sniðugt. Þau töluðu um að oft þegar fólk gerir bíó þá gleymist tónlistin svolítið þar til í enda ferlisins en hún er svo stór partur af myndinni samt. Bíómynd væri ekki sú sama án réttrar tónlistar. Ég mun klárlega tileinka mér þetta framvegis í skrifum að byrja strax að pæla í tónlist og geta þá séð senurnar sterkara fyrir mér og skrifað í takt við þaðEn þarna þegar ég er sett í samband við mitt tómskáld, David Piérre, þá var ég ekkert byrjuð að pæla í tónlist fyrir myndina. En ég sendi honum einhverja reffa og pælingar sem hann vann svo út frá. Svo hittumst við á Festivalinu og fengum að heyra nokkur demo og Guð minn góður hvað þessi gaur er með allt á hreinu í lífinu. Ég var í skýjunum! Ég leit á Bjarna og sagði orðrétt „He just gets me dude“. Ég vissi strax að ég vildi vinna með honum áfram við myndina. Það sem er ennþá betra er að hann var svo ótrúlega spenntur fyrir því líka því þetta er hans drauma tegund af tónlist til að gera og þar með var það ákveðið. Hann er tónskáldið fyrir “Hvernig á að vera klassa drusla”Risa plús í viðbót sem ég frétti frá Suzy eftir að ég sagði henni frá þessu. Ef áframhaldandi samstarf á sér stað milli leikstjóra og tónskálds við verkefnið þá áttu rétt á að sækja um í sjóð út frá festivalinu upp að 5000 evrum sem færi þá uppí kostnað við tónsmíðina. Sem er geggjaðVið kynntumst frábæru fólki sem var líka í Film School Village og hópurinn klikkaði svo vel saman að það var erfitt að kveðja. En við höldum ennþá sambandi og hver veit nema það leiði í einhver framtíðar verkefni saman.Ég lærði alveg heilan helling af þessu. Hef náttúrulega aldrei gert neitt þessu líkt áður en þetta var þvílík reynsla. Kenndi manni að vera á tánum allan tíman og vera undirbúin undir hvað sem er og hvaða spurningar sem er. Þetta er rosaleg reynsla og maður var stanslaust að reyna að bæta sig og gera betur eftir hvern fund. Sem sýnir kannski það að maður lærir einhvern veginn aldrei hið fullkomna pitch, heldur er maður alltaf að endurlæra að gera pitchið gottÉg er Kvikmyndaskólanum endalaust þakklát fyrir að hafa valið mig til að fara. Í heildina gekk mjög vel og margir sem höfðu mikinn áhuga og trú á verkefninu. Ég er mjög bjartsýn á framhaldið og trúi því að það verði klárlega einhverskonar samstarf úr þessu við gerð myndarinnarMitt ráð til þeirra sem fara næst er bara að halda áfram. Ekki missa móðin þótt þér finnist sumir fundir ekki ganga eins vel, af því það gerist alveg inná milli. Ég og Bjarni vorum stanslaust og laga og bæta pitchið á milli funda, finna hvað virkar og hvað ekki. Svo er líka svo mismundandi hvað hver og einn er að leita af. Reyna að lesa hvað það er sem þeir leita af og kynna síðan út frá því afhverju þín mynd er þá algerlega málið fyrir þá. Það er kannski það helsta sem ég lærði af þessu. Þetta er svolítið mikil sölumennska. En umfram allt annað skaltu hafa trú á því sem þú gerir því ef hjartað þitt er í þessu þá mun það algjörlega skína í gegn

Les Arcs kvikmyndahátíðin og Ólöf Birna

Viðtal við Ágúst Stefánsson um “Valda”

Við tókum viðtöl við útskriftarnemendur okkar um útskriftarmyndir þeirra og leyfum ykkur með ánægju að njóta með okkur.

Hér er talað við Ingu Óskarsdóttur, útskrifaða frá Handrit og Leikstjórn,  um mynd hennar “Mamma veit verst”, en leiðbeinandi hennar var Hilmar Oddson.

Viðtal við Ingu Óskarsdóttur um “Mamma veit verst”

Fréttir Í fréttum var það helst

Sérstök heimsókn

Viðtal við Elfar Þór um “Pabbsi”

Stúdentaleikhúsið setur leikritið “Medía” á fjalirnar

Kvikmyndin “Fótspor” á mikilli velgengni að fagna um allan heim

Haraldur og Hversdagsreglurnar

Les Arcs kvikmyndahátíðin og Ólöf Birna

Viðtal við Ágúst Stefánsson um “Valda”

Nóg að gera í íþróttum

Viðtal við Ingu Óskarsdóttur um “Mamma veit verst”

Námið

Flýtileiðir